Mephisto: Eine Komödie

“Helaas. We hebben gefaald. In onze eindeloze poging om in flikkerend discolicht te dansen, zijn we vergeten onze demonen van gepaste aandacht te voorzien. Terwijl zij jankend, koprollend en kronkelend onze blik probeerden te vangen op de dansvloer, keerden wij ons af en deinden mee op de beat van het flitsende licht. Maar bij elke weggewuifde donkerslag, begonnen onze demonen harder te briesen en te jammeren om aandacht. ‘Een aaitje, een gesprekje, een blik zou al genoeg zijn’, zo kermden zij. 

Uiteindelijk, ten einde raad, ondernamen zij een wanhoopsdaad: zij stalen onze kinderen.

Weg uit de discotheek. Eén voor één voerden zij ze af; onze jongens, meisjes en alles ertussenin. Wij lieten ze begaan, sloten onze ogen en schurkten nog wat steviger tegen elkaar aan. Opeengepakt dansen we nu, oneindig, in een herhalende, middelmatige misstap. Zonder kinderen, zonder licht. Niet donker, maar grijs, flitsend grijs, is het hier. “

In dit tweede deel van haar moderne vertaling van Goethe’s Faust, neemt Marieke Giebels het publiek mee in een duistere kroniek over onze verslaving aan het licht. Ondersteund door een dreigende elektronische techno-soundscape van Jip van den Dool, neemt zij het publiek mee op een trip langs onze demonische symbolen en duivelse onderbuikgevoelens.