
A GOD THAT CAN DANCE (2021)
In ‘A God That Can Dance’ ontmoet het publiek een jonge vrouw in haar woonkamer. Zij heeft een ieder die zij liefhad in haar leven zien verdwijnen; één voor één, met hun kleine koffertjes in de hand, vertrokken zij richting de grote stad aan de verre overkant van het meer.
Vastgeplakt tegen het raam, niet in staat om te bewegen, geïsoleerd van de buitenwereld, maakt zij van haar gedachten een muur. Een fort. Een onneembare vesting. Ze ziet de wereld voortvloeien en door druisen. En dan antwoordt Nietzsche haar.
Zijn stem kronkelt door haar iPhone oortjes en wringt zich een weg door de kieren van haar gedachte-vesting. Hij wordt haar vriend, haar vertrouweling. Hele dagen zitten zij samen voor haar raam. Om haar heen worden huizen gebouwd en gesloopt. Vanaf haar bank heeft ze boten zien arriveren, relaties zien ontstaan en kinderen zien opgroeien. Één keer heeft ze de deur opengetrokken, staan roepen vanaf haar balkon of er niet anderen waren die zich bij haar wilden voegen. Niemand keek op. De plotselinge, onverwachte komst van een ander in haar woonkamer is dan ook een ongelooflijke gebeurtenis. Iets, waar zij al dagen, weken, maanden, jaren, hartstochtelijk op hoopte.
Zij wil niets liever dan u overtuigen bij hen te blijven, de eenzaamheid te omarmen en zo voor altijd in quarantaine te gaan. Opdat zij u kan aanraken in haar solitude. Maar wat gebeurt er als er werkelijk door u naar haar gekeken wordt? Zal u een glimp van herkenning bij haar teweeg brengen? Een dans, een beweging, een sprong? Zal u haar verrassen? Of is het zuigende zwarte gat dat kolkt in haar gedachten-paleis zo sterk, dat ook u zal worden opgeslokt?
In A God That Can Dance put theatermaker Marieke Giebels uit Nietzsches Also sprach Zarathustra om een intieme, filosofische ontmoeting met de bezoeker te organiseren. In een spel van aantrekken en afstoten slaagt ze erin om een gevoel van verbondenheid te creëren die pijn doet bij het afscheid. De voorstelling begon oorspronkelijk als kleinschalig project, voor één publiekslid per keer tijdens het hoogtepunt van de pandemie, maar groeide uit tot een fenomeen. Inmiddels is de voorstelling 170 keer gespeeld.
IN DE PERS


CREDITS
Tekst en spel | Marieke Giebels |
Tekstbegeleiding | Vincent van der Valk |
Regie | Stijn Dijkema, Silke van Kamp & Jip van den Dool |
Geluidsontwerp en techniek | Jip van den Dool |
Productie | Lois Louwe Kooijmans & Fleur van der Lugt |
Foto’s | Pauline Niks (VK) |
Gespeeld in | Amsterdam en Groningen |
Mede mogelijk gemaakt door | Balkonscenes (FPK) |
Gallerij & Foto's



