Margarete: Eine Tragödie

Zij is al van jongs af aan gefascineerd door de duistere kant van het leven. Als jong meisje leerde zij snel inzien dat mensen engelachtig mooi kunnen zijn, maar ook als een blad aan een boom kunnen omslaan. Als toeschouwer van dit fenomeen leek haar eigen rol hierin duidelijk: een engel, compleet met vleugels, die tussen de wolken hing en de duivel moest bezweren. Maar later zag zij soms plots diezelfde vleugeltjes in duivelshorens veranderen. Met honderden kilometers per uur viel zij dan uit de wolken richting aarde. Welke duivel huist zich in haar? En waar is deze toe in staat? 

Geïnspireerd door Faust (Goethe), De Duivelsverzen (Rushdie) en het gedachtengoed van filosofen als Bataille, Hume en Arendt maakte Marieke deze monoloog als een ode aan onze innerlijke duivel. Het publiek wordt door haar verleid om mee te gaan in een zwartgallig scenario: de verdwijning van een kind en een zoektocht naar de schuldige. Ondersteund door filmische muziek van Jip van den Dool wordt er een geheel eigen wereld gecreëerd die zowel verontrustend duister als sprookjesachtig zoet is. Een wereld waarin de demonen die we normaal zo hard verstoppen, ten tonele komen en eindelijk eens hún kant van het verhaal vertellen.